Tου RUDOLF ROCKER
Στη Γερμανία, όμως, όπου η μετριοπαθής πτέρυγα του πολιτικού σοσιαλισμού είχε φθάσει στην εξουσία, ο Σοσιαλισμός, στα πολλά χρόνια της απορρόφησης με συνήθη κοινοβουλευτικά καθήκοντα, είχε τόσο βαλτώσει ώστε δεν ήτο πλέον σε θέση για οποιαδήποτε δημιουργική δράση. Ακόμα και μια αστική εφημερίδα, όπως η Frankfurter Zeitung αισθάνθηκε υποχρεωμένη να βεβαιώσει πως “η ιστορία των Ευρωπαϊκών λαών δεν είχε προηγουμένως παράξει μια επανάσταση που ήτο τόσο φτωχή σε δημιουργικές ιδέες και τόσο αδύναμη σε επαναστατική ενέργεια.” Το απλό γεγονός πως ένα κόμμα με τη μεγαλύτερη συμμετοχή απ’ οποιοδήποτε άλλο απ’ τα διάφορα εργατικά κόμματα στον κόσμο, το οποίο ήτο για πολλά χρόνια το ισχυρότερο πολιτικό όργανο στη Γερμανία, εγκατέλειπε το πεδίο στον Χίτλερ και τη συμμορία του δίχως καμμιάν αντίσταση μιλάει από μόνο του και παρουσιάζει ένα παράδειγμα της ανικανότητας και της αδυναμίας που δύσκολα μπορεί να παρανοηθεί.
Αρκεί να συγκρίνει κανείς τη Γερμανική κατάσταση κείνων των ημερών με τη στάση των Αναρχο-Συνδικαλιστικών εργατικών ενώσεων στην Ισπανία και ιδιαίτερα στην Καταλωνία, όπου η επιρροή τους ήτο ισχυρότερη, για να νοήσει ολάκερη τη διαφορά μεταξύ του εργατικού κινήματος των δύο αυτών χωρών. Όταν τον Ιούλη, του 1936 η συνωμοσία των ηγετών του Φασιστικού Στρατού ωρίμασε σε μιαν ανοιχτή εξέγερση, ήτο απ’ την ηρωική αντίσταση της C.N.T. (Εθνική Συνομοσπονδία Εργαζομένων) και της F.A.I. (Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία) που η Φασιστική εξέγερση στην Καταλωνία ανατράπηκε μέσα σε λίγες μέρες, απαλλάσσοντας τούτο το πιο σημαντικό τμήμα της Ισπανίας απ’ τον εχθρό και ματαιώνοντας το αρχικό σχέδιο των συνωμοτών να πάρουν τη Βαρκελώνη ξαφνικά. Οι εργαζόμενοι δε θα μπορούσαν πια να σταματήσουν στα μισά του δρόμου· έτσι ακολούθησαν εκεί την κολεκτιβοποίηση της γης και την ανάληψη των εργοστασίων απ’ τους εργαζόμενους και τα αγροτικά συνδικάτα. Τούτο το κίνημα, το οποίο ξεπρόβαλε απ’ την πρωτοβουλία της C.N.T. και της F.A.I. με ακαταμάχητη ισχύ, κατέκλυσε την Αραγωνία, τη Λεβάντε κι άλλα τμήματα της χώρας και ακόμα παρασέρνει μαζί του ένα μεγάλο μέρος των ενώσεων του Σοσιαλιστικού Κόμματος της U.G.T. (Γενική Ένωση Εργατών). Τούτη η εκδήλωση αποκάλυψε ότι οι Αναρχο-Συνδικαλιστές εργαζόμενοι της Ισπανίας δεν ήξεραν μόνο πώς ν’ αγωνίζονται, αλλά ότι ήσαν επίσης γεμάτοι με τις εποικοδομητικές ιδέες πούναι τόσο αναγκαίες σε καιρό μιας πραγματικής κρίσης. Είναι προς τη μεγάλη αξία του Αντιεξουσιαστικού Σοσιαλισμού στην Ισπανία πως απ’ την εποχή της Πρώτης Διεθνούς είχε διαπαιδαγωγήσει τους εργάτες σ’ αυτό το πνεύμα το οποίο αξιολογεί πάνω απ’ όλα τη λευτεριά και θεωρεί την πνευματική ανεξαρτησία των οπαδών του σα βάση της ύπαρξής των. Ήτο η παθητική και άψυχη στάση των οργανωμένων εργατών σε άλλες χώρες, που ανέχονται την πολιτική της μη-επέμβασης των κυβερνήσεών τους που οδήγησε στην ήττα των Ισπανών εργατών κι αγροτών ύστερα από ηρωικό αγώνα πάνω από δυόμιση χρόνων.
Μετάφρ. aixmi