2 Μάη 1907
Αγαπητέ κ. Σουμ:
Σας περιμένω ως συνήθως το επόμενο Σάββατο το βράδυ.
Έχω μόλις διάβασει μ’ ενδιαφέρον την καλογραμμένη επιστολή σας στην αποψινή “Post”, αλλά δε συμφωνώ μ’ αυτή. Μου φαίνεται ιδεαλιστική, βασισμένη σε αυταπάτες.
Μια πρόταση πως οι Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, θα πρέπει να καταργήσουν αμέσως το στρατό και το ναυτικό τους θα πρέπει να γίνει είτε από κάποιον που δίνει, είτε από κάποιον που δε δίνει, αξία στην εθνική υπόσταση ως τέτια. Η σύγκρισή σας με τον Ρούσβελτ, εφόσον συνεπάγεται μια σύγκριση διαφορετικών μέσων με σκοπό τον ένα και τον αυτό σκοπό, δείχνει πως στην “Post” επιχειρηματολογείτε απ’ τη θέση κάποιου που δε δίνει αξία στην εθνική υπόσταση, επειδή αυτός φυσικά είναι ο σκοπός που ο Ρούσβελτ έχει υπόψιν. Τώρα μια τέτια πρόταση όπως η δική σας, κατ’ αυτήν την άποψη, μου φαίνεται καθαρή τρέλλα. Το να υποθέσουμε πως το αποτέλεσμα μιας τέτιας πολιτικής δε θάταν η ταχεία εξάλειψη των ΗΠΑ ως έθνος, κι η απορρόφησή τους από ένα άλλο έθνος, ή η διάσπασή τους σε άλλα έθνη, είναι καθαρό όνειρο. Και δεν είναι επιχείρημα να πούμε μαζί με τον Νίτσε πως η αντίθεση σε μια τέτια πολιτική είναι για να στιγματίσει άλλες κυβερνήσεις ως υποκριτές και πανούργους εγκληματίες έτοιμους να επιτεθούν. Ένας τέτιος στιγματισμός είναι μια ακριβής περιγραφή των κυβερνήσεων γενικά. Δεν υποθέτω πως τρέφετε καμμιάν αυταπάτη στο σημείο τούτο. Εν ολίγοις, η θέση του Νίτσε και η δική σας δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από εθνικός Tολστοϊανισμός, δηλαδή, το έσχατο στάδιο της Ουτοπικής φαντασίας. Επιπλέον, είναι εθνικός αλτρουισμός, εντελώς αντιΣτιρνερικός. Λέτε πως εγώ, ως άτομο, θάπρεπε να χαθώ απ’ το να οπλιστώ ενάντια στις επιθέσεις; Αναμφίβολα όχι. Τότε (με την προϋπόθεση πως το έθνος είναι καλό πράγμα) γιατί θα πρέπει το έθνος νάναι πιο αλτρουιστικό από μένα;
Φυσικά η περίπτωση γίνεται εντελώς διαφορετική τη στιγμή που τη βλέπετε απ’ τη σκοπιά που δε δίνει αξία στην εθνική υπόσταση. Ως αναρχικός, θάπρεπε να χαίρομαι βλέποντας τις ΗΠΑ να τρελλαίνονται και ν’ αναζητούν την ίδια τους την καταστροφή με τον αφοπλισμό. Φυσικά, ως αποτέλεσμα, άλλη κυβέρνηση θάταν ο αφέντης μου. Αλλά, εάν η ίδια τρέλλα επρόκειτο να εξαφανίσει τ’ άλλα έθνη, ένα προς ένα, τότε τελικά δε θ’ απέμενε παρά ένα μονάχα έθνος, που θα κυριαρχούσε στον κόσμο. Και τότε ο Αναρχισμός θ’ άρχιζε να σημειώνει πρόοδο, επειδή οι προσπάθειες όλων των εραστών της ελευθερίας θα κατευθύνονταν εναντίον του εσωτερικού δεσποτισμού, κι η προσοχή τους δε θα μπορούσε ν’ αποσπαστεί από υποθαλπτόμενες φιλονικίες με τους ξένους.
Μόνον ένας αναρχικός μπορεί λογικά και σωφρονώς να ταχθεί υπέρ του αφοπλισμού ενός μονάχα έθνους, και μπορεί να ταχθεί υπέρ μόνον σε μιαν εγωιστική και αντι-εθνικιστική βάση. Απαντώ στον Νίτσε πως για να ταχθεί υπέρ ενός τέτοιου αφοπλισμού είναι σαν να εξιδανικεύει τις κυβερνήσεις ως υπέρμαχους της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Δε βλέπετε πως έχετε πάρει άθελά σας τη στάση ενός λάτρη του Κράτους;
Με εκτίμηση, Μπεντζ. Ρ. Tάκερ
ΥΓ Ύστερα απ’ την ανάγνωση των ανωτέρω, νομίζω πως θα το τυπώσω, μαζί με το δικό σας, στην Αugust Liberty. Όταν τελειώσετε εντελώς μ’ αυτό, μπορείτε να μου το στείλετε πίσω, εάν επιθυμείτε.
Ταξιδεύω 16 Μάη
Benjamin R. Tucker Papers, New York Public Library
Μετάφρ. aixmi