Σηκώνεσαι, πας στη δουλειά, τρως, κοιμάσαι και πάλι από την αρχή. Που και που ξεσκάς λιγάκι σε απολαύσεις που σου δίνουν την ψευδαίσθηση της ελευθερίας αλλά απλώς σε αναζωογονούν για τη συνέχεια της ρουτίνας. Μιας ρουτίνας που σε παγιδεύει ώστε να μην μπορείς να ξεφύγεις από αυτήν. Σκέψου λίγο την κάθε σου μέρα. Πότε ήταν η τελευταία φορά που πηγαίνοντας στη δουλειά σου προτίμησες να αργήσεις για να σταματήσεις να δεις ένα φύλλο που πέφτει, να χαϊδέψεις ένα σκύλο ή να δώσεις ένα τέλος σε όλα αυτά;
Μήπως τελικά βλέπεις κι εσύ κάθε μέρα το ίδιο όνειρο;
(πατήστε πάνω για να παίξετε το σχετικό παιχνίδι)
Υποβολή απάντησης